Jedan se bavio novinarstvom, drugi radio kao nastavnik: Ovi domaći glumci su u svijet glume zalutali, ali na radost publike

Film "Nedelja" koji govori o životu pokojnog pevača Džeja Ramadanovskog privukao je veliku pažnju i mnogi mu prognoziraju ogroman uspjeh u bioskopima.

U ulozi Džeja našao se pjevač Husein Alijević Husa koji se proslavio devedesetih u grupi „Beat Street“. Iako nije glumac po struci, Husa se odlično snašao na setu i uspio vjerno da dočara lik legendarnog pevača.

Ulogu je dobio na kastingu, a zanimljivo je da je 1992. godine „Beat Street“ nastupio kao plesna grupa Džeja, i to na insistiranje Ramadanovskog.

Ipak, Husa nije jedini koji se našao u ulozi glumca i odlično odradio posao, a da nije školovan za tu profesiju.

Legendarni Pavle Vuisić ostvario je brojne uloge u našim kultnim filmovima i serijama, a da nije imao formalnog glumačkog obrazovanja. Samo neka od ostvarenja u kojima smo ga gledali jesu „Kamiondžije“, „Kapetan Leši“, „Paja i Jare“, „Valter brani Sarajevo“, „Otpisani“, „Drugarčine“, „Pop Ćira i pop Spira“, „Idemo dalje“, „Priče iz radionice“, „Maratonci trče počasni krug“, „Ko to tamo peva'“, „Sećaš li se Doli Bel?“, „Laf u srcu“ i druga.

Vuisić je studirao pravo, a do početka pedesetih godina prošlog vijeka, bavio se i novinarstvom. U tom periodu nekoliko puta je bezuspješno pokušavao da se upiše na Akademiju za pozorišnu umjetnost.

Nepunu sezonu glumio je u Pančevačkom pozorištu, istovremeno je statirao na filmu „Čudotvorni mač“ Voje Nanovića. Ubrzo je dobio i glavnu ulogu u „Tri koraka u prazno“, za koju je nagrađen Zlatnom plaketom Arena na festivalu u Puli. Kritičari su tada komentarisali da se čini da on uopšte ne glumi, već da je uvijek isti, ali da je svaku emociju ili mimiku bilo nemoguće ponoviti.

Tokom svoje glumačke karijere odigrao je više od sto uloga, a publika ga najviše pamti po ulozi Paje u kultnoj seriji „Kamiondžije“.

Miodrag Petrović Čkalja važi za jednog od naših najboljih komičara svih vremena, a to mu je za rukom pošlo bez završene Akademije.

Glumom je počeo da se bavi u dramskoj sekciji u gimnaziji u Kruševcu, a potom je počeo da studira veterinu. Ipak, od glume nije odustajao, i igrao je u KUD „Ivo Lola Ribar“.

Godine 1946. postaje član Dramskog studija Radio Beograda, gdje i počinje njegova popularnost učestvovanjem u emisiji „Veselo veče“. Od 1951. do 1977. godine bio je član Humorističkog pozorišta u Beogradu. Ubrzo je počeo da radi i u pozorištu, i sve to bez Akademije, koja mu očigledno nije bila neophodna uz sav talenat.

Neke od uloga po kojima ćemo ga pamtiti odigrao je u ostvarenjima „Kamiondžije“, „Paja i jare“, „Vruć vetar“, „Servisna stanica“, „Nema malih bogova“, „Zlatna praćka“, „Put oko sveta“, „Orlovi rano lete“, „Višnja na Tašmajdanu“, „Silom otac“, „Avanture Borivoja Šurdilovića“, „Čkalja“, „Bolji život“ i druge.

Legendarna Radmila Savićević završila je Žensku zanatsku školu jer majka nije imala mogućnosti da joj pruži školovanje u gimnaziji, ali je ona uvijek isticala da joj je majčina ljubav bila dovoljna.

Glumačku karijeru je započela 1946. godine, a prvi film je snimila 1961. U pitanju je uloga razrednog starješine u filmu „Višnja na Tašmajdanu“, kada je i skrenula pažnju na sebe.

Popularnost je stekla ulogom Violete u „Kamiondžijama“, a potom je odigrala i uloge baka Vuke u „Pozorištu u kući“, Riske Golubović u „Srećnim ljudima“, te seriji „Babino unuče“, ostvarenjima „Vruć vetar“, „Paja i Jare“, „Doktorka na selu“, „Avanture Borivoja Šurdilovića“, „Davitelj protiv davitelja“, „Bolji život“, „Žikina ženidba“ i drugim, a posljednju ulogu odigrala je u seriji „Porodično blago“.

Pored toga, ostvarila je značajne uloge i u pozorištu, a iako se u Beograd preselila kako bi gradila karijeru, Akademiju nikada nije upisala.

Živojin Žika Milenković karijeru je započeo u Niškom narodnom pozorištu, da bi potom prešao u Beogradsko dramsko pozorište, gdje je glumio do penzionisanja.

Ipak, malo kome je poznato da on nije školovani glumac, te da je uspjeh postigao isključivo zahvaljujući svom talentu i ljubavi prema ovoj profesiji. Žika je završio Višu pedagošku školu i jedno vrijeme je bio nastavnik knjievnosti u Nišu, ali je ljubav prema glumi bila jača, te je nju odabrao za svoj živtni poziv.

Milenković je glumio u preko 30 filmova, preko 300 serija i odigrao je oko 150 pozorišnih predstava. „Narodni poslanik“, „Zlatna praćka“, „Više od igre“, „Gospođa ministarka“, „Diplomci“, „Kamiondžije“, „Žuta“, „Pozorište u kući“, „Povratak otpisanih“, „Vruć vetar“, „Kako sam sistematski uništen od idiota“, „Varljivo leto ’68“, „Bolji život“, „Hajde da se volimo“, „Policajac s Petlovog brda“, „Otvorena vrata“, „Srećni ljudi“, „Porodično blago“, samo su neka od ostvarenja u kojima smo imali priliku da ga gledamo.

Davor Dujmović u svijet glume je ušao sasvim slučajno, kada je bio drugi razred niže muzičke škole. On je sa svojim ocem bio u jednom restoranu i tu ga je primijetio reditelj Emir Kusturica. Kusturičin asistent pitao je Davorovog oca da li dječak može da dođe na audiciju za ulogu u filmu „Otac na službenom putu“, ovaj je pristao i tu počinje njegova karijera.

Za ovu ulogu dobio je Zlatnu palmu u Kanu i pokušao da upiše Akademiju, ali nije uspio. Kasnije više nije pokušavao, a kako se ispostavilo, to nije imalo nikakav značaj za njegove uspjehe u svijetu glume.

Dujmović je narednu značajnu ulogu odigrao u filmu „Strategija švrake“, a sa nepunih 18 godina dobio je glavnu ulogu u filmu „Dom za vešanje“. Nakon ovoga je proglašen jednim od pet najboljih glumaca u Evropi, a on i njegova partnerka iz filma Sinolička Trpkova proglašeni su najboljim glumačkim parom u bivšoj Jugoslaviji.

Nakon toga je počeo da igra i u pozorištu, a na filmu i televiziji gledali smo ga u kultnim ostvarenjima: „Složna braća“, „Podzemlje“, „Praznik u Sarajevu“, „Bila jednom jedna zemlja“ i drugim.

Branislav Petrušević Petrući karijeru je započeo na radiju u radijskom programu „Indeksovo radio pozorište“. Kasnije je sa Slobodanom Bićaninom Bićkom i Markom Stojanovićem Markosm postao član „Indeksovaca“, a njihova predstava „Izbori – jer ste vi to tražili“ postigla je veliki uspjeh.

Učestvovao je u brojnim drugim predstavama, a glumio je i u filmovima i serijama „Moljac“, „Hajde da se volimo 3“ i drugim. Iako je živeo od glume, Petrući je završio Fakultet organizacionih nauka u Beogradu, smer – kibernetika.

Veliku popularnost Stanojlo Milinković stekao je ulogom u filmu „Ko to tamo peva?“ u, sada već kultnoj sceni, u kojoj ne dozvoljava da se autobusom pređe preko njegovog oranja. Njegova rečenica: „pusti me, zvaću decu“, često se citira, a zanimljivo je da Stanojlo uopšte nije bio glumac, te da ga je reditelj Slobodan Šijan pronašao slučajno, na audiciji za film „Najlepša soba“.

Osim u pomenutom filmu, ovaj limar iz Svilajnca glumio je i u ostvarenjima „Najlepša soba“, „Maratonci trče počasni krug“ i „Kako sam sistematski uništen od idiota“.

Sličnu priču imao je i Miroljub Trošić, nastavnik muzičkog. Njemu je 2007. godine Radoš Bajić ponudio ulogu Đode u seriji „Selo gori, a baba se češlja“, što je on prihvatio i brzo postao jedan od omiljenih junaka. U ovom projektu glumio je 10 godina.

Ovo su bili samo neki od glumca koji su, bez ikakvog formalnog glumačkog obrazovanja, uspjeli da uđu u legendu i talentom se izdvoje od drugih.