Lavra je manastir od posebne važnosti, to jest svetosti za vjernike. U čitavoj Rusiji samo su tri lavre. To su Lavra Aleksandra Nevskog, Kijevsko-Pečerska lavra i Trojicko-Sergijevska Lavra. Kroz serijal "Rusija - bratska država" predstavićemo vam sve tri, a danas vam donosimo priču o lavri Aleksandra Nevskog.
Lavra Aleksandra Nevskog
Osnovao ju je Petar Veliki 1710. godine u Sankt Peterburgu, sedam godina nakon osnivanja samog grada. Izgradnja je trajala skoro cijeli vijek.
Mjesto gdje je manastir Svete Trojice Aleksadra Nevskog, nekad se zvalo ,,Viktorija". Vjeruje se da se tu - na ušću Crne rijeke (sada Monastirka) u Nevu 15. jula 1240. godine odigrala bitka kneza Aleksandra Nevskog sa Šveđanima.
Aleksandar Nevski je rođen 30. maja 1220. godine, kao sin velikog kneza Jaroslava Vsevolodoviča. Knezovao je dvadeset sedam godina. Od malena je bio okrenut Bogu. Sazidao je mnogobrojne crkve i učinio bezbroj milostivih djela.
Kada je 1237. godine papa Grgur IX organizovao krstaški pohod da bi pokorio ruske zemlje i uništio pravoslavlje, knez Aleksandar je ustao u zaštitu pravoslavne vjere i u bici kod ušća rijeke Ižore, na obalama Neve, izvojevao je 1240. godine veličanstvenu pobjedu, po kojoj je i dobio nadimak „Nevski“.
Pred kraj života primio je monaštvo i dobio je monaško ime Aleksije. Upokojio se 14. novembra 1263. godine u 43. godini. Sahranjen je u manastiru Roždestva Presvete Bogorodice, u Vladimiru. Pri sahrani se dogodilo čudo. Naime, kada je tadašnji mitropolit htio da Aleksandrovu ruku stavi u oproštajnu gramatu, njegova ruka se sama otvorila i primila gramatu.
Godine 1724., po naređenju cara Petra Velikog, mošti svetoga kneza prenijete su u Petrograd, u Lavru Aleksandra Nevskog, gdje počivaju i sada.
Car Petar odlučio je da upravo Sveti Aleksandar Nevski bude nebeski zasštitnik nove prestonice ruske carevine, jer je u njemu vidio svog političkog prethodnika koji je, mnogo vijekova ranije, za svoju otadžbinu izborio pristup Baltiku i pobijedio Šveđane, što je i Petar ponovio.
U julu 1710. godine, Petar I je ustanovio drveni krst sa natpisom: ,,Zapovijedam da se presvijetlom Veličanstvu na ovom mjestu sagradi manastir". Na obali rijeke Crne on je naredio izgradnju manastirskih zdanja.
Istovremeno, car Petar je insistirao na ratničkom dijelu svečeve hagiografije, pa je bio donijet i ukaz kojim je bilo određeno da ubuduće ikone Aleksandra Nevskog prikazuju isključivo kao svetoga ratnika, a ne kao monaha u monaškoj rizi. Srebrnu grobnicu za mošti dala je da se izradi carica Jelisaveta, a velelepni hram lavre 1790. podigla je carica Katarina II.
Od Petra Velikog se 30. avgust/12. septembar proslavlja kao dan Svetog Aleksandra Nevskog. Cilj prenosa moštiju Svetitelja u novu sjevernu prestonicu carstva bio je politički i ideološki, time je car Petar potvrdio legitimnost osnivanja Petrograda, dovodeći za velikog zaštitnika svoje prestonice, odnosno države, mnogopoštovanog Svetog Kneza Aleksandra Nevskog. Lavra je jedan od najvećih manastira u Rusiji.
Godine 1797., Lavra je dobila zvanični status ,,Sveto-Trojicka Aleksandra- Nevskog Lavra". Na početku XX vijeka na teritoriji manastira nalazilo se 16 crkvi. Od njih se prostale: Sveto-Trojicka Crkva, Crkva Blagovijesti, crkva Sv. Lazara, Svetog Nikole, Crkva Presvete Bogorodice.
U manastirskom komleksu se nalaze i neke od najstarijih građevina u Sankt Peterburgu.
Od početka je Lavra bila poznata kao najprestižnije pogrebno mjesto u ruskoj imperiji, gdje su na počinak položeni i članovi carske porodice, sveštenici, poznati pjesnici i kompozitori. NaTihvinskom groblju sahranjeni su brojni velikani ruske nauke i kulture: Čajkovski, Mihail Lomonosov, Dostojevski, Borodin, Rimski-Korsakov, Čehov, Majakovski, Tupoljev i drugi.
Naravno, priča o lavri ne bi bila potpuna bez pominjanja Srba koji su ovdje sahranjeni.
Grof Sava Vladislavić je umro 1738. godine, a o značaju koji je imao govori i mjesto gdje je sahranjen. Počiva u Panteonu Rusije, u Blagovještanskoj crkvi Lavre Aleksandra Nevskog. Tu ga je sahranila Ekaterina Velika koja ga je, kao i car Petar, smatrala najbližim saradnikom i prijateljem. U crkvi je spomen ploča Savi Vladislaviću koja se vidi na fotografiji.
Tu je i grob Mihajla A. Miloradovića, velikoga generala ruske vojske (oslobodioca Bukurešta iz 1806.), potomka stare srpske porodice iz Hercegovine, U istoj kripti nalaze se i grobovi proslavljenih ruskih generala Kutuzova i Suvorova.
Značajno mjesto u ovoj peterburškoj kripti zauzimaju grobovi dvojice arhijereja istog imena, dvojice savremenika, patrijarha srpskog Vasilija Brkića Jovanovića i mitropolita cetinjskog Vasilija Petrovića. Naređenje da se sahrane ovdje dala je carica Katarina Velika. Sahranjeni su uz najveći crkveni i vojni ceremonijal.
Da biste shvatili značaj mjesta gdje su sahranjeni, ovdje je sahranjen i rođeni brat Petra Prvog.
Godine 2013. Njegova svetost patrijarh srpski Irinej i delegacija u njegovoj pratnji su se u Blagovještenskoj kripti Aleksandro-Nevske Lavre pomolili za upokojenje mitropolita Skenderijskog i primorskog Vasilija i arhiepiskopa pećkog i srpskog Vasilija, koji su ovdje sahranjeni; za pokoj duše počivših jerarha otpevano je „Vječnaja pamjat“.
U Srbiji Svetog Aleksandra Nevskog slavi mali broj porodica. Na Dorćolu u Beogradu, nalazi se crkva Svetog Aleksandra Nevskog. Crkvu je podigao kralj Aleksandar Karađorđević koji je smatrao ovog svetitelja svojim zaštitnikom.
U anketi “Ko je najpopularniji Rus svih vremena”, koja je u Rusiji obavljena preko interneta, najviše glasova - 524.000 dobio je Sveti Aleksandar Nevski.
Čuvene su njegove riječi: “nije u sili Bog, nego u istini“. Spoljni prikaz lavre
Šta Vi mislite o ovome?