Nakon odluke koju je saopštio predsjednik parlamenta u Trebinju, prema kojoj je novinarima dozvoljeno da snimaju samo prvih pet minuta sjednica, bez audio-snimaka diskusija pojedinih odbornika, pitam se - kome smetam i čiji dignitet narušavam u skupštinskoj sali?
Vjerujući da se mnogi od odbornika tih ranijih skupštinskih saziva sjećaju da ja skupštinska zasjedanja pratim već punih dvadeset godina i da sam u tome pogledu bila redovnija od mnogih koji su sjedali u odborničke klupe u proteklih pet saziva, tvrdim da se niko od njih samih do sada nije požalio na moj rad. Doduše, nedavno su se žalili odbornici iz redova pozicije, ali ne zbog narušenog digniteta i komoditeta, niti zbog selektivnog izvještavanja i vađenja izjava iz konteksta, već su negodovali upravo zbog toga što nisu bili citirani. Kako će se to ubuduće ostvarivati, zavisiće od onog sertifikata koji očekujem iz Skupštine, a što me lično puno ne brine.
Mnogo me više brine nešto sasvim drugo, jer, možda ja ne postupam shodno Kodeksu o novinarstvu, možda se ne držim zacrtanih skupštinskih pravila, Poslovnika i Statuta, ali je na to neko pametniji i iskusniji ranije trebalo da me upozori, kako se sada ne bih pitala odakle novo pravilo? Ako je to pravilo bilo na snazi svih ovih dvadeset godina, zašto se nije ranije reagovalo na kršenje zakona i nezakonito puštanje novinara u salu? Ako se novinarima, pak, u svim ratnim i poratnim godinama, do dana današnjeg, "gledalo kroz prste" i na zasjedanja su puštani "na lijepe oči", gdje su mogli i snimati i fotografisati, zašto nam barem u protekloj godini dana, otkako se u Trebinju promijenila vlast, nije saopšteno da su zakon kršili njihovi prethodnici? Ovako, ostajem u nedoumici da li ću sada morati na Sud, gdje ću, iako sam to nesvjesno činila, morati odgovarati za kršenje zakona u prethodih 20 godina, ali ostajem i u nedoumici ko stoji iza saopštene nam odluke, o kojoj se lokalna skupština u posljednje dvije decenije nije izjašnjavala.
Šta Vi mislite o ovome?