Nevesinjac koji je liječio kralja Petra I

U grupi Nevesinjaca koji su koji su pronosili slavu rodnog mjesta daleko od zavičaja posebno mjesto zauzima doktor Milan Žerajić, sanitetski brigadni general i lični ljekar kralja Petra I Karađorđevića.

Milan Žerajić ( 1865 – 1935 ) bio je tipični predstavnik revolucionarne garde koja se u različitim fazama nacionalne borbe naizmjenično borila sa puškom i perom u ruci.

Žerajić je rodio 1865. godine u Nevesinju u poznatoj porodici Žerajića koja je borbi za nacionalno oslobođenje dala nekoliko boraca i revolucionara.

Svršivši osnovnu školu u Risnu odlazi u Rusiju i tamo završava Petrogradsku gimnaziju i medicinski fakultet. Po svršenim studijama Žerajić se više ne vraća u Austriju. Mala Srbija bila je za njega jedino utočište gdje je bilo slobodno da se diše i radi. Zato oko 1890. godine kao mlad ljekar stupa u srpsku vojsku kao sanitetski kapetan i u njoj ostaje sve do penzionisanja.

General Žerajić učestvovao je u svim ratovima za oslobođenje i ujedinjernje Jugoslavije. U Balkanskom ratu bio je pod Jedrenom kao načelnik saniteta vojvode Stepe. Tu je prizveden u čin pukovnika. Godine 1913. učestvovao je u Bici na Bregalnici, gdje se odlikovao kao hrabar oficir i kao požrtvovani ljekar u borbi protiv kolere. Po balkanskim ratovima postavljen je za načelnika saniteta komande trupa novih oblasti u Skoplju.Poslije narodne katastrofe 1915. godine dr Žerajić se povlači sa srpskom vojskom preko Albanije. Na solunskom frontu izabran je za načelnika saniteta dobrovoljačkog korpusa u Rusiji. Tako je ostao gotovo do kraja rata. Za vrijeme revolucije bio je hapšen od boljševika. Godine 1919. postavljen je za načelnika saniteta Treće armijske oblasti u Skoplju. Penzionisan je kao sanitetski brigadni general Pete armijske oblasti u Nišu 1929. godine.

General Žerajić bio je ličnost poznata u predratnim srpskim vojnim i političkim krugovima.Kao vojni ljekar izdao je nekoliko stručnih medicinskih djela, od kojih je najvažnije „Bolnička služba u ratu i miru“. Bio je stručnjak po pitanjima vojnog saniteta.

Dr Žerajić se bavio i književnošću.Preveo je na ruski nekoliko djela od kojih je najznačajnije „Balkanska carica“. U posljednjim godinama života prevodio je na ruski jezik „Gorski vijenac“. Bio je dubokio socijalan, a u isto vrijeme nacionalan čovjek. U Skoplju je uživao veliko poštovanje i ugled kao dobar rodoljub, odličan drug i spreman oficir. Nosilac je velikog broja domaćih i stranih odlikovanja.