Kumanovska bitka vođena je u toku Prvog balkanskog rata, 23. i 24. oktobra 1912. godine u blizini Kumanova u Makedoniji, između srpske i turske vojske.
Velika pobjeda kod Kumanova bila je prva srpska pobjeda u Prvom balkanskom ratu i označila je skori kraj turske vladavine na Balkanu.
O ovoj slavnij bici vjerujemo da znate dosta. Ovom prilikom želimo da vas upoznamo sa jednim, nažalost, malo poznatim herojem te bitke.
Drugog dana bitke, 24. oktobra 1912., turska vojska je bila u velikom naletu. Srpske trupe počele su sa povlačenjem. Tada, nenadano i bez komande, na scenu je samoinicijativno stupio Ahmed Ademović po nacionalnosti Rom, inače trubača u srpskoj vojsci.
On je, bukvalno, trubom „potukao” tursku vojsku u Kumanovskoj bici.
Tokom Kumanovske bitke, u trenutku kada se ona, kako će se ispostaviti, lomila, Ahmed se dosjetio da se tokom neprijateljskog napada, prerušen u tursku uniformu, neprimjećeno prebaci na protivničku stranu i da trubom po sluhu odsvira znak turske vojske za povlačenje.
Zbunjena turska vojska, koja je u tom trenutku bila u silovitom naletu, počela je da se povlači. Onda je opet, neopažen, prešao nazad, među srpske trupe i odsvirao signal za juriš. Turci su bili zbunjeni, neki su počeli da odstupaju. Srpski vojnici su se prenuli, iz povlačenja krenuli u juriš i odlučili bitku.
Na kraju je mirno obrisao pisak i požalio se da su mu zbog rata "propale dve svadbe i krštenja!". Za taj podvig, Ahmed je odlikovan Karađorđevom zvijezdom sa mačevima.
Ahmed se ponosio ovim odličjem koje nije skidao do kraja života. Njegov podvig koji je bio toliko prost i jednostavan završio je u udžbenicima na francuskim i ruskim vojnim akademijama kao pozitivan primjer lukavstva običnog vojnika.
Ovaj hrabri Rom borio se i u Drugom balkanskom ratu i u Prvom svjetskom ratu.
Leskovčani su pamtili i poštovali njegovo herojstvo. U svakoj prilici i obilježavanju godišnjica, Ahmed je dobijao počasna mjesta i svi su mu ukazivali veliku pažnju. Međutim, starina nije imao sreće da do kraja svog života uživa u svojim zaslugama i časnom životu. Tokom Drugog svjetskog rata Nijemci su strijeljali dvojicu njegovih sinova – Redžu i Ramu.
Leskovčani su im podigli spomen obilježje u Arapovoj dolini, u podnožju Hisara, gdje su Nijemci 3. decembra 1941. godine strijeljali oko 500 Roma.
Posljednje godine života Ahmed je proveo u bijedi, kod svog unuka Fadila. Umro je decembra 1965. godine u svojoj 92. godini.
O ovom Ahmedovom podvigu Saša Stojanović je napisao knjigu "Put za Jerihon".
Kumanovska bitka
Za one koji žele da saznaju više
Šta Vi mislite o ovome?