Tri najčešće upotrebljavane riječi, u posljednje vrijeme, na ovim prostorima su: kriminal, korupcija i nepotizam, navodi se u saopštenju Gradskog odbora SDS-a Trebinje.
Pojavom SNSD-a na političkoj sceni Republike Srpske, kao pravog rodonačelnika ovih pojava, one su praktično ozakonjene.
Svaka od ovih pošasti svrstava BiH i Republiku Srpsku među najgore zemlje u svijetu. Svi znamo da su kriminal i korupcija stari koliko i ljudski rod dok se o nepotizmu, do prije desetak godina, znalo nešto manje.
Po definiciji nepotizam je termin kojim se označava tip ponašanja, najčešće nosioca političke, ekonomske, vojne ili neke druge moći, koji na osnovu svog povlaštenog položaja u hijerarhiji, favoriziraju članove svoje porodice ili prijatelje u odnosu na druge osobe, bez obzira na njihovu stručnu sposobnost kod zapošljavanja.
Nepotizam je pojava koja traje od kad je svijeta i vijeka, ali se naročito raširila i postala pojam za sebe u Papinskoj Državi tokom petnaestog i šesnaestog vijeka (!) kad su pape dodjeljevale visoke crkvene položaje svojim rođacima, bez obzira na njihovu sposobnost i pomankanje dovoljnog broja godina.
Otkako je 2004., a pogotovo 2006. godine SNSD preuzeo upravljanje javnim sektorom Republike Srpske, papin dobro razrađeni sistem udomljavanja rodbine, razrađen je do savršenstva. Danas bi teško bilo pronaći njihovog funkcionera, bilo kog nivoa, koji nije zbrinuo svoje najbliže i to isključivo na najplaćenija i najatraktivnija radna mjesta u Republici. SNSD-ove „pape“ u Vladi, Elektroprivredi, Srpskim šumama, Željeznicama, Poštama, javnim fondovima i republičkoj upravi, napunile su navedene ustanove i preduzeća svojom djecom, rođacima i stranačkim kolegama, do te mjere da je izgledalo da više nema ni jedna prazna stolica.
Međutim, prevarili smo se! Posljednjih dana svjedoci smo novog talasa privremenog zapošljavanja u Elektroprivredu RS i njena zavisna preduzeća. Sa jedne strane to je najsigurniji način da ucijenjeni birači donesu 50-100 sigurnih glasova, a sa druge, to je rezultat „probuđene savjesti“ kada je u pitanju, deset godina ignorisana, zakonska obaveza zapošljavanja boračkih kategorija u javni sektor RS-a.
To je i posljedica žestokog pritiska koalicije sa kojom SDS čini lokalnu vlast u Trebinju, da se konačno zbrinu najugroženiji, a to su svakako porodice poginulih boraca, invalidi i demobilisani borci.
Ubijeđeni smo da građani prepoznaju licemjerstvo SNSD-a, ali razumijemo njihovo ponašanje u „iznuđenoj situaciji“ kad se mora preuzeti sve što nude oni koji su doveli privredu, odnosno kompletnu ekonomiju ove zemlje do propasti. Nažalost, do oktobra i velikih promjena kod njih su i nož i pogača.
Šta Vi mislite o ovome?