Prva generacija mašinskih tehničara obilježila pola vijeka od mature

Prva generacija mašinske tehničke škole u Trebinju obilježila je sinoć 50 godina od mature.

Škola, osnovana da obrazuje mašinske tehničare i buduće nosioce razvoja tada vrlo uspješne „Industrije alata“, upisala je 1960. godine prvu generaciju ‘mašinaca’ sa oko sedamdeset učenika u dva formirana razreda, a nakon četiri godine školovanja prve diplome mašinskih tehničara u Trebinju su stekla 32 učenika.

„Pamtiću ih po korektnom odnosu prema radu, shvatanju svojih obaveza i uvažavanju profesora.Od 32 učenika iz ove generacije maturanata više od dvadeset njih kasnije je završilo fakultete. Znači da su u ovoj školi dobili dobre osnove za kasnije usavršavanje“, kaže za RT Jovo Kojević, jedan od profesora ove generacije, koji je proslavu jubileja otvorio prozivkom svojih bivših učenika na svečanom času u trebinjskoj Tehničkoj školi.

Tradicija koja polako izumire

Nekadašnji učenik prve generacije mašinskih tehničara i inicijator jubilarnog okupljanja maturanata Žarko Ratković kaže da posebne zasluge za stvaranje tradicije mašinske struke u Trebinju pripadaju osnivačima mašinske tehničke škole Nikoli Čučkoviću, Radu Vučureviću i Hamdiji Fazlinoviću, te njenim prvim profesorima – Vitu Vujoviću, Edu Galijatoviću, Radu Ljubibratiću, Žarku Dursunu, Boru Šalvarici, i drugima.

„Svi oni ostavili su dubok trag u istoriji škole i brojnim njenim generacijama. Ja sam pomalo tužan što mašinska tehnička škola u ovom gradu gubi svoj značaj, a mašinska industrija polako izumire. Oko četiri hiljade mašinaca zaposlenih u ‘Industriji alata’ nekada je davalo obilježje ovome gradu. Zbog toga je tih šezdesetih godina prošlog vijeka mašinstvo bilo veoma popularno i među mladima“, kaže Ratković, dodajući da je jedan cijeli, od dva tada osnovana razreda, bio formiran isključivo od starijih učenika drugih srednjih škola, koji su zbog popularnosti mašinstva prelazili na novoosnovani smijer .

On dodaje da se iz tog vremena danas najradije sjeća „zgoda kada su se pravili razni mangupluci u i oko škole“, ali i zanimljivih situacija sa nastave, poput onih na časovima profesora Vuka Roganovića, „koji bi učenika, za uspješno riješeni zadatak iz nacrtne geometrije, nagrađivao čokoladom“. „Moram da se pohvalim da sam osvajao mnogo tih čokolada. Ali, istovremeno smo bili veoma odgovorna generacija. Jer, tada se nije išlo u kafanu zajedno sa profesorima. Ja sam tek u četvrtom razredu prvi put otišao u kafanu, a i tada krijući“, prisjeća se Ratković.

On dodaje da su strogi profesori i zahtjevni nastavni programi najzaslužniji što su prvi trebinjski ‘mašinci’ iz ove škole odlazili sa čvrstim temeljom znanja.

„Oko sedamdeset nas je tada upisalo mašinsku tehničku, a već u drugom razredu taj broj je bio prepolovljen. Padalo se na godinu i u narednim razredima, a ostajali su samo najuporniji. Znači, trebalo je učiti i zaslužiti prolaznu ocjenu. Danas su, nažalost, drugačija vremena“, zaključuje Ratković.

Mašinstvo i muzika

Georgina Gaćinović, danas Šotra, dugogodišnji pedagog u muzičkim školama u Bileći i Trebinju, prisjeća se da i pored stečene diplome mašinskog tehničara nikad nije razmišljala da svoj život veže za neku od profesija ove struke.

„Ja sam iz gimnazije prešla u mašinsku tehničku, na nagovor prijateljice. Nas je četiri upisalo prvi razred, ali smo školu uspjele da završimo samo Stojanka Gudelj i ja. Škola jeste bila veoma teška, ali smo izdržale.Poslije je kod nas obje prevladala ljubav prema muzici“, kaže Šotra.

Maturanti prve trebinjske generacije mašinskih tehničara obilježavanje jubileja završili su zajedničkom večerom i druženjem.
Rade Savić