U Državnom arhivu Hrvatske nalazi se spisak svih zatvorenika interniranih po liniji Informbiroa koji je napravila savezna UDBA. Na njemu se nalazi 16.101 ime zatočenika i zatočenica.
Ukupno je, po tom spisku, u svim logorima za informbiroovce na razne načine (ubistvo, samoubistvo, prirodna smrt) život izgubilo 413 osoba.
Brojka od oko 16 hiljada ljudi se u naučnoj literaturi koja je objavljena na ovu temu spominje odavno, ali je smatrana režimskom apologijom surove kampanje protiv uhapšenih pripadnika prosovjetske opozicije.
Ovdje možete pogledati spiskove svih koji su se nalazili na Golom otoku.
Sukob Komunističkog Informacionog Biroa i Komunističke Partije Jugoslavije, odnosno sukob SSSR i FNRJ, koji je počeo 1948. godine, bio je događaj – kako će se posle ispostaviti – od presudnog značaja za jugoslovensku državu i društvo.
Taj sukob je, izuzev Drugog svjetskog rata i raspada Jugoslavije, najdramatičnije poglavlje u istoriji bivše zajednice jugoslovenskih naroda.
Za one koji su se izjasnili za Staljina, vrijeme koje je usljedilo obilježeno je patnjama i ličnim tragedijama, za druge – Rezolucija je iznjedrila perspektivu boljeg života jer je omogućila odvajanje Jugoslavije iz sovjetskog bloka i dovela do liberalizacije života u zemlji i nepovratno otvorila vrata zapadnoj kulturi.
Iako se jugoslovenskim vlastima ne može osporiti pravo da se u trenutku kada je zemlja bila ugrožena od spolja, brani od stvarne ili izmišljene pete kolone, logor na Golom otoku i tretman zatočenika u logoru, ostali su crna mrlja jugoslovenskog posljeratnog društva.
“Goli otok je najmračnija i najsramnija pojava u jugoslovenskom komunizmu. Goli otok je i nešto više, nešto gore i užasnije: neslućeno posrrtanje i neslućeno ponižavanje”, napisao je Milovan Đilas.
Šta Vi mislite o ovome?